yaşasın tembellik (Bu blog tamamen mail box forward mail eseridir:))) )

Sevgi Karşılıksızdır.
Aşk karşılıklıdır, sevgi değil...
Aşkta karşılığı istenen; arzular, özveri, dayanışma, iletişim, sadakat vardır.
El eli tutmak ister...
Göz gözü arar...
Dudaklar...
Saclar okşanmayı bekler...
Ama sevgi öyle değil...
Sevgi çoğu zaman karşılıksızdır...
Bir kedi yavrusunu kucaklamanın, bir köpeğin başını okşamanın, uzaklarda yanan bir orman için yanmanın, okyanustaki balinaları sevmenin ne karşılığı olabilir ki?..

Aşk tek başına değildir, muhatabı gitti mi bakarsınız bitiverdi...
Ama sevgi tek başına, yalnız...
Bitmez...

Geçtiğimiz günlerde küçük kız, alt kattaki veterinerin hediye ettiği küçük kaplumbağa ile o gece mutlu mutlu uyudu... Sabah kalktığında şaşkındı ve içinde dayanılmaz bir acı vardı. Kaplumbağanın ayakları yok olmuştu...
Durmadan ağladı. Yaşlı gözlerini ova ova arada bir eğilip bir baktı, arkadaşının ayakları yok... Onu aldığı gibi veterinere indi, küçük parmakları ile veterinere gösterdi:

"Ayakları gitti..."

Veteriner onu oturttu, sehpanın üzerine kaplumbağayı koydu, simdi sessizce beklemesini ve Allah'a dua etmesini söyledi... Biraz sonra küçük kız bağırdı:

"Ayakları geldi ..."

Bu sevgi...

O küçük kız bir gün gelecek büyüyecek...
Yasamın koşulları, o daracık zor yolları, insanin üzerine dalga dalga gelen o iyi-kotu günleri, acıları ve sevinçleri arasında yürüyüp gidecek...
Belki aşık olacak...
Ama küçük kaplumbağasını asla unutmayacak... Ona kişiliğini veren, onu biçimlendiren, onu insan yapan; o küçük kaplumbağaya karşı duyduğu sevgi olacak...
Çünkü sevgi yücedir...
Bitmez...
Karşılıksız...
Ve çıkarsız...